nequeo

nĕquĕo, īvi and ĭi, ĭtum, 4 (lengthened collat. form: nequinont pro nequeunt, ut solinunt, ferinunt, pro solent, et feriunt dicebant antiqui. Livius in Odysseā: partim errant, nequinont Graeciam redire, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.— Imperf. nequibat, Sall. C. 59, 5; id. J. 56, 2.— Fut. nequibunt, Lucr. 1, 380.— Part. pres. nequiens, euntis:

Spartacus nequiens prohibere,

Sall. Fragm. p. 254 Gerl.; so,

nequiens,

App. M. 8, p. 207; Aus. Prof. 2:

sustinere corpora plerique nequeuntes,

Sall. H. 3, 72; so,

nequeuntes,

Arn. 1, 13; 7, 239), v. n. [nequeo:

libenter etiam copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, nequire pro non quire, malle pro magis velle,

Cic. Or. 45, 154; but Cic. himself always writes non queo in first pers. pres. ], not to be able, to be unable, I cannot (class.).

A.

Act.:

ubi habitaret, invenires saltem, si nomen nequis,

Plaut. Merc. 3, 4, 51.—With inf.:

nequeo contineri quin loquar,

Plaut. Men. 2, 1, 28:

actam aetatem meminisse nequimus,

Lucr. 3, 672:

fecundae saepe nequissent uxores parere,

id. 4, 1254:

cum pisces ire nequibunt,

id. 1, 380:

ut ea, cum velimus, laxare nequeamus,

Cic. Or. 65, 220:

cum Demosthenes rho dicere nequiret,

id. Div. 2, 46, 96:

quod proelio adesse nequibat,

Sall. C. 59, 5; id. J. 14, 11; Hor. S. 1, 4, 85; id. A. P. 87; Verg. A. 6, 507.— Impers., it is impossible; with quin:

Satin qui amat, nequit quin nihili sit,

Plaut. Truc. 2, 7, 3.—

B.

Pass., with inf. pass.: nequitum et nequitur pro non posse dicebant ut Plautus in Satyrione: retrahi nequitum, quoquo progressa est semel, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.: ut nequitur comprimi, Plaut. Rud. 4, 4, 20:

quid. quid sine sanguine civium ulcisci nequitur, jure factum sit,

Sall. J. 31, 8.